Dominica II post Epiphaniam ~ II. classis

Divinum Officium Monastic - 1963

01-15-2017

Ad Matutinum

Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.

Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Rito de entrada
℣. Señor, ábreme +︎ los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.
℣. Señor, ábreme los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.
℣. Señor, ábreme los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.

Salmo 3 [0]
3:2 ¡Ah, Señor! ¿Cómo es que se han aumentado tanto mis perseguidores? * Son muchísimos los que se han rebelado contra mí.
3:3 Muchos dicen de mí: * Ya no tiene que esperar de su Dios salvación.
3:4 Pero Tú, ¡oh Señor!, Tú eres mi protector, * mi gloria, y el que me hace levantar cabeza.
3:5 A voces clamé al Señor, * y Él me oyó benigno desde su santo monte.
3:6 Yo me dormí, y me entregué a un profundo sueño; * y me levanté, porque el Señor me tomó bajo su amparo.
3:7 No temeré, pues, a ese innumerable gentío que me tiene cercado; * levántate, ¡oh Señor!, sálvame Tú, Dios mío.
3:8 Pues Tú has castigado a todos los que sin razón me hacen guerra; * les has quebrado los dientes a los pecadores.
3:9 Del Señor nos viene la salvación; * y Tú, oh Dios mío, bendecirás a tu pueblo.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Qui fecit nos.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Qui fecit nos.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Qui fecit nos.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Invitatorio {Antífona del Salterio del Tiempo correspondiente}
Ant. Adoremos al Señor, * Creador nuestro.
Ant. Adoremos al Señor, * Creador nuestro.
Venid, regocijémonos en el Señor; cantemos con júbilo las alabanzas de Dios, Salvador nuestro. Corramos a presentarnos ante su acatamiento, dándole gracias, y entonándole himnos con júbilo.
Ant. Adoremos al Señor, * Creador nuestro.
Porque el Señor es el Dios grande, y un rey más grande que todos los dioses. Porque en su mano tiene toda la extensión de la tierra, y suyos son los más encumbrados montes.
Ant. Creador nuestro.
Suyo es el mar, y obra es de sus manos: y hechura de sus manos es la tierra. (de rodillas) Venid, pues, adorémosle, postrémonos: derramando lágrimas en la presencia del Señor que nos ha creado: Pues Él es el Señor Dios nuestro: y nosotros el pueblo a quien Él apacienta, y ovejas de su grey.
Ant. Adoremos al Señor, * Creador nuestro.
Hoy mismo, si oyereis su voz, guardaos de endurecer vuestros corazones, Como sucedió, dice el Señor, cuando provocaron mi ira, poniéndome a prueba en el desierto, en donde vuestros padres me tentaron, me probaron, y vieron mis obras.
Ant. Creador nuestro.
Por espacio de cuarenta años estuve irritado contra esta generación, y dije: Siempre está descarriado el corazón de este pueblo. Ellos no conocieron mis caminos; por lo que juré airado que no entrarían en mi reposo.
Ant. Adoremos al Señor, * Creador nuestro.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Creador nuestro.
Ant. Adoremos al Señor, * Creador nuestro.
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Primo diérum ómnium,
Quo mundus extat cónditus,
Vel quo resúrgens Cónditor
Nos morte victa líberat.

Pulsis procul torpóribus
Surgámus omnes ócius,
Et nocte quærámus pium
Sicut prophétam nóvimus.

Nostras preces ut áudiat,
Suámque dextram pórrigat:
Et expiátos sórdibus
Reddat polórum sédibus.

Ut quique sacratíssimo
Huius diéi témpore
Horis quiétis psállimus,
Donis beátis múneret.

Iam nunc patérna cláritas
Te postulámus áffatim:
Absit libído sórdidans
Et omnis actus nóxius.

Ne fœda sit, vel lúbrica
Compágo nostri córporis,
Per quem Avérni ígnibus
Ipsi cremémur ácrius.

Ob hoc Redémptor, quǽsumus,
Ut probra nostra díluas,
Vitæ perénnis cómmoda
Nobis benígne cónferas.

Quo carnis actu éxsules
Effécti ipsi cælibes,
Ut præstolámur cérnui,
Melos canámus glóriæ.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
Himno {del Salterio del Tiempo correspondiente}
Este es el día en que el mundo
creó el Señor de la nada,
y de la muerte vencida
resucitando nos salva.

Desechando la pereza,
en pie nos encuentre el alba,
y a Dios busquemos de noche,
según el Profeta manda.

Que a nuestros ruegos atienda,
nos auxilie con su gracia,
y limpios de toda culpa
nos reciba en su morada.

A los que en día tan santo,
primero de la semana,
cantamos horas tranquilas,
dones conceda sin tasa.

Ahora, pues, luz amantísima,
he aquí nuestra plegaria:
la tea de la impureza,
y el nocivo ardor apaga.

Sea puro nuestro cuerpo;
no lo inficione la mancha
que en los eternos ardores
presta pábulo a la llama.

Ea, Redentor del mundo,
nuestras impurezas lava,
y dones de vida eterna
liberalmente derrama.

Hazlo así, Padre piísimo,
Hijo que al Padre se iguala,
con el Espíritu Santo,
Dios que por los siglos mandas.
Amén.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Dómine * in virtúte tua lætábitur rex.
Psalmus 20 [1]
20:2 Dómine, in virtúte tua lætábitur rex: * et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis eius tribuísti ei: * et voluntáte labiórum eius non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite eius corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória eius in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos con lecturas {Antífonas del Salterio del Tiempo correspondiente}
Nocturn I.
Ant. Señor, el rey * se alegra por tu fuerza.
Salmo 20 [1]
20:2 Oh, Señor, en tu gran poder hallará el rey su alegría, * y saltará de extremado gozo por la salvación que le has enviado.
20:3 Tú le has cumplido el deseo de su corazón, * y no has frustrado los ruegos que formaron sus labios.
20:4 Antes, te has anticipado a él con bendiciones amorosas; * le pusiste sobre la cabeza una corona de piedras preciosas.
20:5 Te pidió vida, * y Tú le has concedido alargar sus días por los siglos de los siglos.
20:6 Grande es su gloria por la salvación que le has dado. * Aún le revistarás de una gloria y esplendor mucho más grande.
20:7 Porque Tú harás que él sea bendición eterna; * lo colmarás de gozo con sólo mostrarle tu rostro.
20:8 Por cuanto el rey tiene puesta su confianza en el Señor; * por lo mismo descansará inmóvil en la misericordia del Altísimo.
20:9 Alcance tu poderosa mano a todos tus enemigos; * descargue tu diestra sobre todos los que te aborrecen.
20:10 Mostrándoles tu rostro, harás de ellos como un horno encendido. * Airado el Señor los pondrá en consternación, y el fuego los devorará.
20:11 Extirparás su descendencia de la faz de la tierra, * y quitarás su raza de entre los hijos de los hombres.
20:12 Porque urdieron contra ti maldades; * forjaron designios que no pudieron ejecutar.
20:13 Tú los pondrás en fuga, * y tendrás aparejadas contra ellos, las flechas de tu arco.
20:14 Ensálzate, Señor, con tu poder infinito; * que nosotros celebraremos con cánticos e himnos tus maravillas.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 21 [2]
21:2 Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti? * longe a salúte mea verba delictórum meórum.
21:3 Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies: * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
21:4 Tu autem in sancto hábitas, * laus Israël.
21:5 In te speravérunt patres nostri: * speravérunt, et liberásti eos.
21:6 Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi.
21:7 Ego autem sum vermis, et non homo: * oppróbrium hóminum, et abiéctio plebis.
21:8 Omnes vidéntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput.
21:9 Sperávit in Dómino, erípiat eum: * salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
21:10 Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre: * spes mea ab ubéribus matris meæ. In te proiéctus sum ex útero:
21:11 De ventre matris meæ Deus meus es tu, * ne discésseris a me:
21:12 Quóniam tribulátio próxima est: * quóniam non est qui ádiuvet.
21:13 Circumdedérunt me vítuli multi: * tauri pingues obsedérunt me.
21:14 Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens.
21:15 Sicut aqua effúsus sum: * et dispérsa sunt ómnia ossa mea.
21:15 Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei.
21:16 Áruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhǽsit fáucibus meis: * et in púlverem mortis deduxísti me.
21:17 Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me.
21:17 Fodérunt manus meas et pedes meos: * dinumeravérunt ómnia ossa mea.
21:18 Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me: * divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
21:20 Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: * ad defensiónem meam cónspice.
21:21 Érue a frámea, Deus, ánimam meam: * et de manu canis únicam meam:
21:22 Salva me ex ore leónis: * et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
21:23 Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in médio ecclésiæ laudábo te.
21:24 Qui timétis Dóminum, laudáte eum: * univérsum semen Iacob, glorificáte eum.
21:25 Tímeat eum omne semen Israël: * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis:
21:25 Nec avértit fáciem suam a me: * et cum clamárem ad eum, exaudívit me.
21:26 Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.
21:27 Edent páuperes, et saturabúntur: et laudábunt Dóminum qui requírunt eum: * vivent corda eórum in sǽculum sǽculi.
21:28 Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terræ:
21:28 Et adorábunt in conspéctu eius * univérsæ famíliæ géntium.
21:29 Quóniam Dómini est regnum: * et ipse dominábitur géntium.
21:30 Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspéctu eius cadent omnes qui descéndunt in terram.
21:31 Et ánima mea illi vivet: * et semen meum sérviet ipsi.
21:32 Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: * et annuntiábunt cæli iustítiam eius pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine in virtúte tua lætábitur rex.
Salmo 21 [2]
21:2 Dios mío, Dios mío, ¿por qué me has abandonado?; * a pesar de mis gritos, mi oración no te alcanza.
21:3 Dios mío, de día te grito, y no respondes; * de noche, y no me haces caso;
21:4 Aunque Tú habitas en el santuario, * esperanza de Israel.
21:5 En ti confiaban nuestros padres; * confiaban, y los ponías a salvo;
21:6 A ti gritaban, y quedaban libres; * en ti confiaban, y no los defraudaste.
21:7 Pero Yo soy un gusano, no un hombre, * vergüenza de la gente, desprecio del pueblo;
21:8 Al verme, se burlan de mí, * hacen visajes, menean la cabeza:
21:9 «Acudió al Señor, que lo ponga a salvo; * que lo libre si tanto lo quiere».
21:10 Tú eres quien me sacó del vientre, * me tenías confiado en los pechos de mi madre; desde el seno pasé a tus manos,
21:11 Desde el vientre materno Tú eres mi Dios. * No te quedes lejos,
21:12 Que el peligro está cerca * y nadie me socorre.
21:13 Me acorrala un tropel de novillos, * me cercan toros de Basán;
21:14 Abren contra mí las fauces * leones que descuartizan y rugen.
21:15 Estoy como agua derramada, * tengo los huesos descoyuntados;
21:15 Mi corazón, como cera, * se derrite en mis entrañas;
21:16 Mi garganta está seca como una teja, la lengua se me pega al paladar; * me aprietas contra el polvo de la muerte.
21:17 Me acorrala una jauría de mastines, * me cerca una banda de malhechores;
21:17 Me taladran las manos y los pies, * puedo contar mis huesos.
21:18 Ellos me miran triunfantes, * se reparten mi ropa, echan a suerte mi túnica.
21:20 Pero Tú, Señor, no te quedes lejos; * fuerza mía, ven corriendo a ayudarme.
21:21 Líbrame a mí de la espada, * y a mi única vida de la garra del mastín;
21:22 Sálvame de las fauces del león; * a este pobre, de los cuernos del búfalo.
21:23 Contaré tu fama a mis hermanos, * en medio de la asamblea te alabaré.
21:24 Fieles del Señor, alabadlo; * linaje de Jacob, glorificadlo;
21:25 Temedlo, linaje de Israel. * Porque no ha sentido desprecio ni repugnancia hacia el pobre desgraciado;
21:25 No le ha escondido su rostro: * cuando pidió auxilio, lo escuchó.
21:26 Él es mi alabanza en la gran asamblea, * cumpliré mis votos delante de sus fieles.
21:27 Los desvalidos comerán hasta saciarse, alabarán al Señor los que lo buscan: * viva su corazón por siempre.
21:28 Lo recordarán y volverán al Señor * hasta de los confines del orbe;
21:28 En su presencia se postrarán * las familias de los pueblos.
21:29 Porque del Señor es el reino, * Él gobierna a los pueblos.
21:30 Ante Él se postrarán las cenizas de la tumba, * ante Él se inclinarán los que bajan al polvo.
21:31 Me hará vivir para Él, * mi descendencia le servirá,
21:32 Hablarán del Señor a la generación futura, * contarán su justicia al pueblo que ha de nacer; todo lo que hizo el Señor.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Señor, el rey se alegra por tu fuerza.
Ant. Dóminus regit me * et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
Psalmus 22 [3]
22:1 Dóminus regit me, et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
22:2 Super aquam refectiónis educávit me: * ánimam meam convértit.
22:3 Dedúxit me super sémitas iustítiæ, * propter nomen suum.
22:4 Nam, et si ambulávero in médio umbræ mortis, non timébo mala: * quóniam tu mecum es.
22:4 Virga tua, et báculus tuus: * ipsa me consoláta sunt.
22:5 Parásti in conspéctu meo mensam, * advérsus eos, qui tríbulant me.
22:5 Impinguásti in óleo caput meum: * et calix meus inébrians quam præclárus est!
22:6 Et misericórdia tua subsequétur me * ómnibus diébus vitæ meæ:
22:6 Et ut inhábitem in domo Dómini, * in longitúdinem diérum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. El Señor es mi Pastor, * nada me falta: en verdes praderas me hace recostar.
Salmo 22 [3]
22:1 El Señor es mi Pastor, nada me falta: en verdes praderas me hace recostar;
22:2 Me conduce hacia fuentes tranquilas * y repara mis fuerzas;
22:3 Me guía por el sendero justo, * por el honor de su nombre.
22:4 Aunque camine por cañadas oscuras, nada temo, * porque Tú vas conmigo:
22:4 Tu vara y tu cayado * me sosiegan.
22:5 Preparas una mesa ante mí, * enfrente de mis enemigos;
22:5 Me unges la cabeza con perfume, * y mi copa rebosa.
22:6 Tu bondad y tu misericordia me acompañan * todos los días de mi vida,
22:6 Y habitaré en la casa del Señor * por años sin término.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 23 [4]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo eius: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto eius?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec iurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Iacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus regit me et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
Salmo 23 [4]
23:1 Del Señor es la tierra y cuanto la llena, * el orbe y todos sus habitantes:
23:2 Él la fundó sobre los mares, * Él la afianzó sobre los ríos.
23:3 ¿Quién puede subir al monte del Señor? * ¿Quién puede estar en el recinto sacro?
23:4 El hombre de manos inocentes y puro corazón, * que no confía en los ídolos ni jura contra el prójimo en falso.
23:5 Ése recibirá la bendición del Señor, * le hará justicia el Dios de salvación.
23:6 Éste es el grupo que busca al Señor, * que viene a tu presencia, Dios de Jacob.
23:7 ¡Portones!, alzad los dinteles, que se alcen las antiguas compuertas: * va a entrar el Rey de la gloria.
23:8 ¿Quién es ese Rey de la gloria? * El Señor, héroe valeroso; el Señor, héroe de la guerra.
23:9 ¡Portones!, alzad los dinteles, que se alcen las antiguas compuertas: * va a entrar el Rey de la gloria.
23:10 ¿Quién es ese Rey de la gloria? * El Señor, Dios de los ejércitos. Él es el Rey de la gloria.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. El Señor es mi Pastor, nada me falta: en verdes praderas me hace recostar.
Ant. Óculi mei * semper ad Dóminum.
Psalmus 24 [5]
24:1 Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: * Deus meus, in te confído, non erubéscam.
24:3 Neque irrídeant me inimíci mei: * étenim univérsi, qui sústinent te, non confundéntur.
24:4 Confundántur omnes iníqua agéntes * supervácue.
24:4 Vias tuas, Dómine, demónstra mihi: * et sémitas tuas édoce me.
24:5 Dírige me in veritáte tua, et doce me: * quia tu es, Deus, salvátor meus, et te sustínui tota die.
24:6 Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, * et misericordiárum tuárum, quæ a sǽculo sunt.
24:7 Delícta iuventútis meæ, * et ignorántias meas ne memíneris.
24:7 Secúndum misericórdiam tuam meménto mei tu: * propter bonitátem tuam, Dómine.
24:8 Dulcis et rectus Dóminus: * propter hoc legem dabit delinquéntibus in via.
24:9 Díriget mansuétos in iudício: * docébit mites vias suas.
24:10 Univérsæ viæ Dómini, misericórdia et véritas, * requiréntibus testaméntum eius et testimónia eius.
24:11 Propter nomen tuum, Dómine, propitiáberis peccáto meo: * multum est enim.
24:12 Quis est homo qui timet Dóminum? * legem státuit ei in via, quam elégit.
24:13 Ánima eius in bonis demorábitur: * et semen eius hereditábit terram.
24:14 Firmaméntum est Dóminus timéntibus eum: * et testaméntum ipsíus ut manifestétur illis.
24:15 Óculi mei semper ad Dóminum: * quóniam ipse evéllet de láqueo pedes meos.
24:16 Réspice in me, et miserére mei: * quia únicus et pauper sum ego.
24:17 Tribulatiónes cordis mei multiplicátæ sunt: * de necessitátibus meis érue me.
24:18 Vide humilitátem meam, et labórem meum: * et dimítte univérsa delícta mea.
24:19 Réspice inimícos meos quóniam multiplicáti sunt, * et ódio iníquo odérunt me.
24:20 Custódi ánimam meam, et érue me: * non erubéscam quóniam sperávi in te.
24:21 Innocéntes et recti adhæsérunt mihi: * quia sustínui te.
24:22 Líbera, Deus, Israël, * ex ómnibus tribulatiónibus suis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tengo los ojos * puestos en el Señor.
Salmo 24 [5]
24:1 A ti, Señor, levanto mi alma; * Dios mío, en ti confío, no quede yo defraudado,
24:3 Que no triunfen de mí mis enemigos, * pues los que esperan en ti no quedan defraudados,
24:4 Mientras que el fracaso * malogra a los traidores.
24:4 Señor, enséñame tus caminos, * instrúyeme en tus sendas:
24:5 Haz que camine con lealtad; enséñame, * porque Tú eres mi Dios y Salvador, y todo el día te estoy esperando.
24:6 Recuerda, Señor, que tu ternura y tu misericordia * son eternas;
24:7 No te acuerdes de los pecados * ni de las maldades de mi juventud;
24:7 Acuérdate de mí con misericordia, * por tu bondad, Señor.
24:8 El Señor es bueno y es recto, * y enseña el camino a los pecadores;
24:9 Hace caminar a los humildes con rectitud, * enseña su camino a los humildes.
24:10 Las sendas del Señor son misericordia y lealtad * para los que guardan su alianza y sus mandatos.
24:11 Por el honor de tu nombre, Señor, perdona mis culpas, * que son muchas.
24:12 ¿Hay alguien que tema al Señor? * Él le enseñará el camino escogido:
24:13 Su alma vivirá feliz, * su descendencia poseerá la tierra.
24:14 El Señor se confía con sus fieles, * y les da a conocer su alianza.
24:15 Tengo los ojos puestos en el Señor, * porque Él saca mis pies de la red.
24:16 Mírame, oh Dios, y ten piedad de mí, * que estoy solo y afligido.
24:17 Ensancha mi corazón oprimido * y sácame de mis tribulaciones.
24:18 Mira mis trabajos y mis penas * y perdona todos mis pecados;
24:19 Mira cuántos son mis enemigos, * que me detestan con odio cruel.
24:20 Guarda mi vida y líbrame, * no quede yo defraudado de haber acudido a ti.
24:21 La inocencia y la rectitud me protegerán, * porque espero en ti.
24:22 Salva, oh Dios, a Israel * de todos sus peligros.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 25 [6]
25:1 Iúdica me, Dómine, quóniam ego in innocéntia mea ingréssus sum: * et in Dómino sperans non infirmábor.
25:2 Proba me, Dómine, et tenta me: * ure renes meos et cor meum.
25:3 Quóniam misericórdia tua ante óculos meos est: * et complácui in veritáte tua.
25:4 Non sedi cum concílio vanitátis: * et cum iníqua geréntibus non introíbo.
25:5 Odívi ecclésiam malignántium: * et cum ímpiis non sedébo.
25:6 Lavábo inter innocéntes manus meas: * et circúmdabo altáre tuum, Dómine:
25:7 Ut áudiam vocem laudis, * et enárrem univérsa mirabília tua.
25:8 Dómine, diléxi decórem domus tuæ, * et locum habitatiónis glóriæ tuæ.
25:9 Ne perdas cum ímpiis, Deus, ánimam meam, * et cum viris sánguinum vitam meam:
25:10 In quorum mánibus iniquitátes sunt: * déxtera eórum repléta est munéribus.
25:11 Ego autem in innocéntia mea ingréssus sum: * rédime me, et miserére mei.
25:12 Pes meus stetit in dirécto: * in ecclésiis benedícam te, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Óculi mei semper ad Dóminum.
Salmo 25 [6]
25:1 Hazme justicia, Señor, que camino en la inocencia; * confiando en el Señor no me he desviado.
25:2 Examíname, Señor, ponme a prueba, * sondea mis entrañas y mi corazón,
25:3 Porque tengo ante los ojos tu bondad, * y camino en tu verdad.
25:4 No me siento con gente falsa, * no me junto con mentirosos;
25:5 Detesto las bandas de malhechores, * no tomo asiento con los impíos.
25:6 Lavo en la inocencia mis manos, * y rodeo tu altar, Señor,
25:7 Proclamando tu alabanza, * enumerando tus maravillas.
25:8 Señor, yo amo la belleza de tu casa, * el lugar donde reside tu gloria.
25:9 No arrebates mi alma con los pecadores, * ni mi vida con los sanguinarios,
25:10 Que en su izquierda llevan infamias, * y su derecha está llena de sobornos.
25:11 Yo, en cambio, camino en la integridad; * sálvame, ten misericordia de mí.
25:12 Mi pie se mantiene en el camino llano; * en la asamblea bendeciré al Señor.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Tengo los ojos puestos en el Señor.
℣. Memor fui nocte nóminis tui Dómine.
℟. Et custodívi legem tuam.
℣. De noche pronuncio tu nombre, Señor.
℟. Y velando, tus preceptos.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Señor Jesucristo, escucha las súplicas de tus siervos y ten misericordia de nosotros, Tú que vives y reinas con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.

Lectio 1
Incipit Epístola secúnda beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios
2 Cor 1:1-5
1 Paulus, Apóstolus Iesu Christi per voluntátem Dei, et Timótheus frater, Ecclésiæ Dei, quæ est Corínthi cum ómnibus sanctis, qui sunt in univérsa Acháia.
2 Grátia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Dómino Iesu Christo.
3 Benedíctus Deus et Pater Dómini nostri Iesu Christi, Pater misericordiárum, et Deus totíus consolatiónis,
4 Qui consolátur nos in omni tribulatióne nostra: ut possímus et ipsi consolári eos qui in omni pressúra sunt, per exhortatiónem, qua exhortámur et ipsi a Deo.
5 Quóniam sicut abúndant passiónes Christi in nobis: ita et per Christum abúndat consolátio nostra.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Dómine, ne in ira tua árguas me, neque in furóre tuo corrípias me:
* Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum.
℣. Timor et tremor venérunt super me, et contexérunt me ténebræ.
℟. Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Padre Eterno nos bendiga con su continua bendición. Amén.

Lectura 1
Empieza la Epístola II de San Pablo a los Corintios
2 Cor 1:1-5
1 Pablo, por la voluntad de Dios apóstol de Jesucristo, y el hermano Timoteo, a la iglesia de Dios en Corinto, con todos los santos de toda la Acaya:
2 Sea con vosotros la gracia y la paz de parte de Dios nuestro Padre y del Señor Jesucristo.
3 Bendito sea el Dios y Padre de nuestro Señor Jesucristo, el Padre de las misericordias y Dios de todo consuelo,
4 Que nos consuela en todas nuestras tribulaciones, para que podamos consolar nosotros a todos los atribulados con el consuelo con que nosotros mismos somos consolados por Dios.
5 Porque, así como abundan en nosotros los padecimientos de Cristo, así por Cristo abunda nuestra consolación.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Señor, no me reprendas en tu ira, ni me castigues en tu cólera.
* Apiádate de mí, Señor, porque soy débil.
℣. El temor y temblor vinieron sobre mí, y las tinieblas me cercaron.
℟. Apiádate de mí, Señor, porque soy débil.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adiuváre dignétur. Amen.

Lectio 2
2 Cor 1:6-7
6 Sive autem tribulámur pro vestra exhortatióne et salúte, sive consolámur pro vestra consolatióne, sive exhortámur pro vestra exhortatióne et salúte, quæ operátur tolerántiam earúndem passiónum, quas et nos pátimur:
7 Ut spes nostra firma sit pro vobis: sciéntes quod sicut sócii passiónum estis, sic éritis et consolatiónis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Deus, qui sedes super thronum, et iúdicas æquitátem, esto refúgium páuperum in tribulatióne:
* Quia tu solus labórem et dolórem consíderas.
℣. Tibi enim derelíctus est pauper, pupíllo tu eris adiútor.
℟. Quia tu solus labórem et dolórem consíderas.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Hijo único de Dios nos bendiga y nos ayude. Amén.

Lectura 2
2 Cor 1:6-7
6 Pues si somos atribulados, es para vuestro consuelo y salud; si somos consolados, es por vuestro consuelo, que se muestra eficaz en la tolerancia de los mismos trabajos que nosotros padecemos;
7 Y es firme nuestra esperanza en vosotros, sabiendo que así como participáis en nuestros padecimientos, así también participaréis en los consuelos.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Oh Dios, que te sientas sobre un trono, y juzgas con equidad, sé el refugio de los débiles en la tribulación:
* Porque Tú solo tienes en cuenta el trabajo y dolor.
℣. A tu cuidado está el pobre, Tú eres el auxilio del desvalido.
℟. Porque Tú solo tienes en cuenta el trabajo y dolor.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.

Lectio 3
2 Cor 1:8-11
8 Non enim vólumus ignoráre vos, fratres, de tribulatióne nostra, quæ facta est in Asia, quóniam supra modum graváti sumus supra virtútem, ita ut tædéret nos étiam vívere.
9 Sed ipsi in nobismetípsis respónsum mortis habúimus, ut non simus fidéntes in nobis, sed in Deo, qui súscitat mórtuos:
10 Qui de tantis perículis nos erípuit, et éruit: in quem sperámus quóniam et adhuc erípiet,
11 Adiuvántibus et vobis in oratióne pro nobis: ut ex multórum persónis, eius quæ in nobis est donatiónis, per multos grátiæ agántur pro nobis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. A dextris est mihi Dóminus, ne commóvear:
* Propter hoc dilatátum est cor meum, et exsultávit lingua mea.
℣. Dóminus pars hereditátis meæ, et cálicis mei.
℟. Propter hoc dilatátum est cor meum, et exsultávit lingua mea.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. La gracia del Espíritu Santo ilumine nuestros sentidos y corazones. Amén

Lectura 3
2 Cor 1:8-11
8 No queremos, hermanos, que ignoréis la tribulación que nos sobrevino en Asia, pues fue muy sobre nuestras fuerzas, tanto que desesperábamos ya de salir con vida.
9 Aún más, temimos como cierta la sentencia de muerte, para que no confiásemos en nosotros mismos, sino en Dios, que resucita a los muertos,
10 Que nos sacó de tan mortal peligro y nos sacará. En Él tenemos puesta la esperanza de que seguirá sacándonos,
11 Cooperando vosotros con la oración a favor nuestro, a fin de que la gracia que por las plegarias de muchos se nos concedió sea de muchos agradecida por nosotros.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Señor está a mi diestra para que no sea conmovido.
* Por eso se regocijó mi corazón, y prorrumpió en cánticos mi lengua.
℣. El Señor es la parte de mi herencia y de mi cáliz.
℟. Por eso se regocijó mi corazón, y prorrumpió en cánticos mi lengua.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. In unitáte Sancti Spíritus, benedícat nos Pater et Fílius. Amen.

Lectio 4
2 Cor 1:12-14
12 Nam glória nostra hæc est: testimónium consciéntiæ nostræ, quod in simplicitáte cordis et sinceritáte Dei, et non in sapiéntia carnáli, sed in grátia Dei, conversáti sumus in hoc mundo: abundántius autem ad vos.
13 Non enim ália scríbimus vobis, quam quæ legístis, et cognovístis. Spero autem quod usque in finem cognoscétis,
14 Sicut et cognovístis nos ex parte, quod glória vestra sumus, sicut et vos nostra, in die Dómini nostri Iesu Christi.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Custódi me Dómine ut pupíllam óculi
* Sub umbra alárum tuárum prótege me.
℣. Mirifíca misericórdias tuas qui salvos facis sperántes in te.
℟. Sub umbra alárum tuárum prótege me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sub umbra alárum tuárum prótege me.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición.

Lectura 4
2 Cor 1:12-14
12 For our glory is this, the testimony of our conscience, that in simplicity of heart and sincerity of God, and not in carnal wisdom, but in the grace of God, we have conversed in this world: and more abundantly towards you.
13 For we write no other things to you than what you have read and known. And I hope that you shall know unto the end:
14 As also you have known us in part, that we are your glory, as you also are ours, in the day of our Lord Jesus Christ.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Keep me, as the apple of thy eye
* Protect me under the shadow of thy wings.
℣. Shew forth thy wonderful mercies; thou who savest them that trust in thee.
℟. Protect me under the shadow of thy wings.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Protect me under the shadow of thy wings.
Nocturn II.
Ant. Dóminus * defénsor vitæ meæ.
Psalmus 26 [7]
26:1 Dóminus illuminátio mea, et salus mea, * quem timébo?
26:1 Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo trepidábo?
26:2 Dum apprópiant super me nocéntes, * ut edant carnes meas:
26:2 Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi infirmáti sunt, et cecidérunt.
26:3 Si consístant advérsum me castra, * non timébit cor meum.
26:3 Si exsúrgat advérsum me prǽlium, * in hoc ego sperábo.
26:4 Unam pétii a Dómino, hanc requíram, * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ:
26:4 Ut vídeam voluptátem Dómini, * et vísitem templum eius.
26:5 Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo: * in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui.
26:6 In petra exaltávit me: * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos.
26:6 Circuívi, et immolávi in tabernáculo eius hóstiam vociferatiónis: * cantábo, et psalmum dicam Dómino.
26:7 Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te: * miserére mei, et exáudi me.
26:8 Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea: * fáciem tuam, Dómine, requíram.
26:9 Ne avértas fáciem tuam a me: * ne declínes in ira a servo tuo.
26:9 Adiútor meus esto: * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus.
26:10 Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me: * Dóminus autem assúmpsit me.
26:11 Legem pone mihi, Dómine, in via tua: * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos.
26:12 Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me: * quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
26:13 Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium.
26:14 Exspécta Dóminum, viríliter age: * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nocturn II.
Ant. El Señor * es la defensa de mi vida.
Salmo 26 [7]
26:1 El Señor es mi luz y mi salvación, * ¿a quién temeré?
26:1 El Señor es la defensa de mi vida, * ¿quién me hará temblar?
26:2 Cuando me asaltan los malvados * para devorar mi carne,
26:2 Ellos, enemigos y adversarios, * tropiezan y caen.
26:3 Si un ejército acampa contra mí, * mi corazón no tiembla;
26:3 Si me declaran la guerra, * me siento tranquilo.
26:4 Una cosa pido al Señor, eso buscaré: * habitar en la casa del Señor por los días de mi vida;
26:4 Gozar de la dulzura del Señor, * contemplando su templo.
26:5 Él me protegerá en su tienda * el día del peligro; me esconderá en lo escondido de su morada,
26:6 Me alzará sobre la roca; * y así levantaré la cabeza sobre el enemigo que me cerca;
26:6 En su tienda sacrificaré sacrificios de aclamación: * cantaré y tocaré para el Señor.
26:7 Escúchame, Señor, que te llamo; * ten piedad, respóndeme.
26:8 Oigo en mi corazón: «Buscad mi rostro». * Tu rostro buscaré, Señor,
26:9 No me escondas tu rostro. * No rechaces con ira a tu siervo,
26:9 Que Tú eres mi auxilio; * no me deseches, no me abandones, Dios de mi salvación.
26:10 Si mi padre y mi madre me abandonan, * el Señor me recogerá.
26:11 Señor, enséñame tu camino, * guíame por la senda llana, porque tengo enemigos.
26:12 No me entregues a la saña de mi adversario, * porque se levantan contra mí testigos falsos, que respiran violencia.
26:13 Espero gozar de la dicha del Señor * en el país de la vida.
26:14 Espera en el Señor, sé valiente, * ten ánimo, espera en el Señor.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 27 [8]
27:1 Ad te, Dómine, clamábo, Deus meus, ne síleas a me: * nequándo táceas a me, et assimilábor descendéntibus in lacum.
27:2 Exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ dum oro ad te: * dum extóllo manus meas ad templum sanctum tuum.
27:3 Ne simul trahas me cum peccatóribus: * et cum operántibus iniquitátem ne perdas me.
27:3 Qui loquúntur pacem cum próximo suo, * mala autem in córdibus eórum.
27:4 Da illis secúndum ópera eórum, * et secúndum nequítiam adinventiónum ipsórum.
27:4 Secúndum ópera mánuum eórum tríbue illis: * redde retributiónem eórum ipsis.
27:5 Quóniam non intellexérunt ópera Dómini, et in ópera mánuum eius * déstrues illos, et non ædificábis eos.
27:6 Benedíctus Dóminus: * quóniam exaudívit vocem deprecatiónis meæ.
27:7 Dóminus adiútor meus, et protéctor meus: * in ipso sperávit cor meum, et adiútus sum.
27:7 Et reflóruit caro mea: * et ex voluntáte mea confitébor ei.
27:8 Dóminus fortitúdo plebis suæ: * et protéctor salvatiónum Christi sui est.
27:9 Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hereditáti tuæ: * et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus defénsor vitæ meæ.
Salmo 27 [8]
27:1 A ti, Señor, te invoco; roca mía, no seas sordo a mi voz; * que, si no me escuchas, seré igual que los que bajan a la fosa.
27:2 Escucha mi voz suplicante cuando te pido auxilio, * cuando alzo las manos hacia tu santuario.
27:3 No me arrebates con los malvados * ni con los malhechores,
3 Que hablan de paz con el prójimo, * pero llevan la maldad en el corazón.
4 Trátalos según sus acciones, * según su mala conducta;
4 Págales las obras de sus manos * y dales su merecido.
27:5 Porque ignoran las acciones de Dios y las obras de sus manos, * que Él los destruya sin remedio.
27:6 Bendito el Señor, * que escuchó mi voz suplicante;
27:7 El Señor es mi fuerza y mi escudo: * en Él confía mi corazón; me socorrió,
27:7 Y mi corazón se alegra * y le canta agradecido.
27:8 El Señor es fuerza para su pueblo, * apoyo y salvación para su Ungido.
27:9 Salva a tu pueblo y bendice tu heredad, * sé su pastor y llévalos siempre.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. El Señor es la defensa de mi vida.
Ant. Adoráte * Dóminum in aula sancta eius.
Psalmus 28 [9]
28:1 Afférte Dómino, fílii Dei: * afférte Dómino fílios aríetum.
28:2 Afférte Dómino glóriam et honórem, afférte Dómino glóriam nómini eius: * adoráte Dóminum in átrio sancto eius.
28:3 Vox Dómini super aquas, Deus maiestátis intónuit: * Dóminus super aquas multas.
28:4 Vox Dómini in virtúte: * vox Dómini in magnificéntia.
28:5 Vox Dómini confringéntis cedros: * et confrínget Dóminus cedros Líbani:
28:6 Et commínuet eas tamquam vítulum Líbani: * et diléctus quemádmodum fílius unicórnium.
28:7 Vox Dómini intercidéntis flammam ignis: * vox Dómini concutiéntis desértum: et commovébit Dóminus desértum Cades.
28:9 Vox Dómini præparántis cervos, et revelábit condénsa: * et in templo eius omnes dicent glóriam.
28:10 Dóminus dilúvium inhabitáre facit: * et sedébit Dóminus Rex in ætérnum.
28:11 Dóminus virtútem pópulo suo dabit: * Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Postraos * ante el Señor en el atrio sagrado.
Salmo 28 [9]
28:1 Hijos de Dios, aclamad al Señor,
28:2 Aclamad la gloria y el poder del Señor, aclamad la gloria del nombre del Señor, * postraos ante el Señor en el atrio sagrado.
28:3 La voz del Señor sobre las aguas, el Dios de la gloria ha tronado, * el Señor sobre las aguas torrenciales.
28:4 La voz del Señor es potente, * la voz del Señor es magnífica,
28:5 La voz del Señor descuaja los cedros, * el Señor descuaja los cedros del Líbano.
28:6 Hace brincar al Líbano como a un novillo, * al Sarión como a una cría de búfalo.
28:7 La voz del Señor lanza llamas de fuego, * la voz del Señor sacude el desierto, el Señor sacude el desierto de Cadés.
28:9 La voz del Señor retuerce los robles, * el Señor descorteza las selvas. En su templo un grito unánime: «¡Gloria!»
28:10 El Señor se sienta por encima del aguacero, * el Señor se sienta como rey eterno.
28:11 El Señor da fuerza a su pueblo, * el Señor bendice a su pueblo con la paz.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 29 [10]
29:2 Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me: * nec delectásti inimícos meos super me.
29:3 Dómine, Deus meus, clamávi ad te, * et sanásti me.
29:4 Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam: * salvásti me a descendéntibus in lacum.
29:5 Psállite Dómino, sancti eius: * et confitémini memóriæ sanctitátis eius.
29:6 Quóniam ira in indignatióne eius: * et vita in voluntáte eius.
29:6 Ad vésperum demorábitur fletus: * et ad matutínum lætítia.
29:7 Ego autem dixi in abundántia mea: * Non movébor in ætérnum.
29:8 Dómine, in voluntáte tua, * præstitísti decóri meo virtútem.
29:8 Avertísti fáciem tuam a me, * et factus sum conturbátus.
29:9 Ad te, Dómine, clamábo: * et ad Deum meum deprecábor.
29:10 Quæ utílitas in sánguine meo, * dum descéndo in corruptiónem?
29:10 Numquid confitébitur tibi pulvis, * aut annuntiábit veritátem tuam?
29:11 Audívit Dóminus, et misértus est mei: * Dóminus factus est adiútor meus.
29:12 Convertísti planctum meum in gáudium mihi: * conscidísti saccum meum, et circumdedísti me lætítia:
29:13 Ut cantet tibi glória mea, et non compúngar: * Dómine, Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Adoráte Dóminum in aula sancta eius.
Salmo 29 [10]
29:2 Te glorificaré, ¡oh Señor!, por haberte declarado mi protector, * no dejando que mis enemigos se gozaran a costa de mí.
29:3 ¡Oh Señor Dios mío!, yo clamé a ti, * y me diste la salud.
29:4 Tú sacaste, Señor, mi alma del infierno. * Tú me salvaste, para que no cayera con los que descienden a lo profundo.
29:5 ¡Oh vosotros santos del Señor!, * cantadle himnos, y celebrad su memoria sacrosanta.
29:6 Porque de su indignación procede el castigo; * y de su voluntad pende la vida.
29:6 Hasta la tarde durará el llanto, * y al salir la aurora será la alegría.
29:7 En medio de mi prosperidad yo había dicho: * No experimentaré nunca jamás mudanza alguna.
29:8 ¡Oh Señor!, tu voluntad * es la que ha dado consistencia a mi floreciente estado.
29:8 Apartaste de mí tu rostro, * y al instante fui trastornado.
29:9 A ti, ¡oh Señor!, clamaré, * y a ti, Dios mío, dirigiré mis plegarias.
29:10 ¿Qué utilidad te acarreará mi muerte, * y que yo descienda a la corrupción del sepulcro?
29:10 ¿Acaso el polvo cantará tus alabanzas, * o anunciará tus verdades?
29:11 Me oyó el Señor, y se apiadó de mí. * Se declaró el Señor protector mío.
29:12 Trocaste, ¡oh Dios!, mi llanto en regocijo, * rasgaste mi cilicio, y me revestiste de gozo,
29:13 A fin de que sea mi gloria el cantar tus alabanzas, y nunca tenga yo penas. * ¡Oh Señor Dios mío!, yo te alabaré eternamente.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Postraos ante el Señor en el atrio sagrado.
Ant. In tua iustítia * líbera me, Dómine.
Psalmus 30 [11]
30:2 In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: * in iustítia tua líbera me.
30:3 Inclína ad me aurem tuam, * accélera ut éruas me.
30:3 Esto mihi in Deum protectórem, et in domum refúgii: * ut salvum me fácias.
30:4 Quóniam fortitúdo mea, et refúgium meum es tu: * et propter nomen tuum dedúces me, et enútries me.
30:5 Edúces me de láqueo hoc, quem abscondérunt mihi: * quóniam tu es protéctor meus.
30:6 In manus tuas comméndo spíritum meum: * redemísti me, Dómine, Deus veritátis.
30:7 Odísti observántes vanitátes, * supervácue.
30:7 Ego autem in Dómino sperávi: * exsultábo, et lætábor in misericórdia tua.
30:8 Quóniam respexísti humilitátem meam, * salvásti de necessitátibus ánimam meam.
30:9 Nec conclusísti me in mánibus inimíci: * statuísti in loco spatióso pedes meos.
30:10 Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor: * conturbátus est in ira óculus meus, ánima mea, et venter meus:
30:11 Quóniam defécit in dolóre vita mea: * et anni mei in gemítibus.
30:11 Infirmáta est in paupertáte virtus mea: * et ossa mea conturbáta sunt.
30:12 Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium et vicínis meis valde: * et timor notis meis.
30:12 Qui vidébant me, foras fugérunt a me: * oblivióni datus sum, tamquam mórtuus a corde.
30:13 Factus sum tamquam vas pérditum: * quóniam audívi vituperatiónem multórum commorántium in circúitu.
30:14 In eo dum convenírent simul advérsum me, * accípere ánimam meam consiliáti sunt.
30:15 Ego autem in te sperávi, Dómine: * dixi: Deus meus es tu: in mánibus tuis sortes meæ.
30:16 Éripe me de manu inimicórum meórum, * et a persequéntibus me.
30:17 Illústra fáciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericórdia tua: * Dómine, non confúndar, quóniam invocávi te.
30:18 Erubéscant ímpii, et deducántur in inférnum: * muta fiant lábia dolósa.
30:19 Quæ loquúntur advérsus iustum iniquitátem: * in supérbia, et in abusióne.
30:20 Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine, * quam abscondísti timéntibus te.
30:20 Perfecísti eis, qui sperant in te, * in conspéctu filiórum hóminum.
30:21 Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ * a conturbatióne hóminum.
30:21 Próteges eos in tabernáculo tuo * a contradictióne linguárum.
30:22 Benedíctus Dóminus: * quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi in civitáte muníta.
30:23 Ego autem dixi in excéssu mentis meæ: * Proiéctus sum a fácie oculórum tuórum.
30:23 Ídeo exaudísti vocem oratiónis meæ, * dum clamárem ad te.
30:24 Dilígite Dóminum omnes sancti eius: * quóniam veritátem requíret Dóminus, et retríbuet abundánter faciéntibus supérbiam.
30:25 Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, * omnes, qui sperátis in Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tú, que eres justo, * ponme a salvo.
Salmo 30 [11]
30:2 A ti, Señor, me acojo: no quede yo nunca defraudado; * Tú, que eres justo, ponme a salvo,
30:3 Inclina tu oído hacia mí; * ven aprisa a librarme,
30:3 Sé la roca de mi refugio, * un baluarte donde me salve,
30:4 Tú que eres mi roca y mi baluarte; * por tu nombre dirígeme y guíame:
30:5 Sácame de la red que me han tendido, * porque Tú eres mi amparo.
30:6 En tus manos encomiendo mi espíritu: * Tú, el Dios leal, me librarás;
30:7 Tú aborreces * a los que veneran ídolos inertes,
30:7 Pero yo confío en el Señor; * tu misericordia sea mi gozo y mi alegría.
30:8 Te has fijado en mi aflicción, * velas por mi vida en peligro;
30:9 No me has entregado en manos del enemigo, * has puesto mis pies en un camino ancho.
30:10 Misericordia, Señor, que estoy en peligro: * se consumen de dolor mis ojos, mi garganta y mis entrañas.
30:11 Mi vida se gasta en el dolor; * mis años, en los gemidos;
30:11 Mi vigor decae con las penas, * mis huesos se consumen.
30:12 Soy la burla de todos mis enemigos, la irrisión de mis vecinos, * el espanto de mis conocidos:
30:12 Me ven por la calle y escapan de mí. * Me han olvidado como a un muerto,
30:13 Me han desechado como a un cacharro inútil. * Oigo el cuchicheo de la gente, y todo me da miedo;
30:14 Se conjuran contra mí * y traman quitarme la vida.
30:15 Pero yo confío en ti, Señor, * te digo: «Tú eres mi Dios». En tus manos están mis azares:
30:16 Líbrame * de los enemigos que me persiguen;
30:17 Haz brillar tu rostro sobre tu siervo, sálvame por tu misericordia. * Señor, que no me avergüence de haberte invocado,
30:18 Que se avergüencen los malvados y bajen mudos al abismo; * queden mudos los labios mentirosos,
30:19 Que profieren insolencias contra el justo * con soberbia y desprecio.
30:20 ¡Qué bondad tan grande, Señor, * reservas para tus fieles,
30:20 Y concedes a los que a ti se acogen * a la vista de todos!
30:21 En el asilo de tu presencia los escondes * de las conjuras humanas;
30:21 Los ocultas en tu tabernáculo, * frente a las lenguas pendencieras.
30:22 Bendito el Señor, * que ha hecho por mí prodigios de misericordia en la ciudad amurallada.
30:23 Yo decía en mi ansiedad: * «Me has arrojado de tu vista»;
30:23 Pero Tú escuchaste mi voz suplicante * cuando yo te gritaba.
30:24 Amad al Señor, fieles suyos; * el Señor guarda a sus leales, y a los soberbios los castiga con creces.
30:25 Sed fuertes y valientes de corazón * los que esperáis en el Señor.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 31 [12]
31:1 Beáti quorum remíssæ sunt iniquitátes: * et quorum tecta sunt peccáta.
31:2 Beátus vir, cui non imputávit Dóminus peccátum, * nec est in spíritu eius dolus.
31:3 Quóniam tácui, inveteravérunt ossa mea, * dum clamárem tota die.
31:4 Quóniam die ac nocte graváta est super me manus tua: * convérsus sum in ærúmna mea, dum confígitur spina.
31:5 Delíctum meum cógnitum tibi feci: * et iniustítiam meam non abscóndi.
31:5 Dixi: Confitébor advérsum me iniustítiam meam Dómino: * et tu remisísti impietátem peccáti mei.
31:6 Pro hac orábit ad te omnis sanctus, * in témpore opportúno.
31:6 Verúmtamen in dilúvio aquárum multárum, * ad eum non approximábunt.
31:7 Tu es refúgium meum a tribulatióne, quæ circúmdedit me: * exsultátio mea, érue me a circumdántibus me.
31:8 Intelléctum tibi dabo, et ínstruam te in via hac, qua gradiéris: * firmábo super te óculos meos.
31:9 Nolíte fíeri sicut equus et mulus, * quibus non est intelléctus.
31:9 In camo et freno maxíllas eórum constrínge, * qui non appróximant ad te.
31:10 Multa flagélla peccatóris, * sperántem autem in Dómino misericórdia circúmdabit.
31:11 Lætámini in Dómino et exsultáte, iusti, * et gloriámini, omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In tua iustítia líbera me, Dómine.
Salmo 31 [12]
31:1 Dichoso el que está absuelto de su culpa, * a quien le han sepultado su pecado;
31:2 Dichoso el hombre * a quien el Señor no le apunta el delito.
31:3 Mientras callé se consumían mis huesos, * rugiendo todo el día,
31:4 Porque día y noche tu mano pesaba sobre mí; * mi savia se había vuelto un fruto seco.
31:5 Había pecado, lo reconocí, * no te encubrí mi delito;
31:5 Propuse: «Confesaré al Señor mi culpa», * y Tú perdonaste mi culpa y mi pecado.
31:6 Por eso, que todo fiel te suplique * en el momento de la desgracia:
31:6 La crecida de las aguas caudalosas * no lo alcanzará.
31:7 Tú eres mi refugio, me libras del peligro, * me rodeas de cantos de liberación.
31:8 Te instruiré y te enseñaré el camino que has de seguir, * fijaré en ti mis ojos.
31:9 No seáis irracionales * como caballos y mulos,
31:9 Cuyo brío hay que domar con freno y brida; * si no, no puedes acercarte.
31:10 Los malvados sufren muchas penas; * al que confía en el Señor, la misericordia lo rodea.
31:11 Alegraos, justos, y gozad con el Señor; * aclamadlo, los de corazón sincero.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Tú, que eres justo, ponme a salvo.
℣. Média nocte surgébam ad confiténdum tibi.
℟. Super iustítia iustificatiónis tuæ.
℣. Me levantaba a medianoche a tributarte gracias.
℟. Por tus juicios llenos de justicia.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Que nos auxilie la clemencia y misericordia de aquel que vive y reina con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.

Lectio 5
Sermo sancti Ioánnis Chrysóstomi
Præfatio in Epistolas Beati Pauli
Beáti Pauli Epistolárum lectiónem dum assidue ausculto, perque hebdómadas síngulas bis sæpe, et ter et quater, quotiescúmque sanctórum Mártyrum memórias celebramus, gáudio exsulto, tuba illa spiritali pérfruens, et éxcitor, ac desidério incalesco, vocem mihi amicam agnoscens, et fere præséntem ipsum intueri, et disseréntem audíre videor. Sed tamen doleo et moleste fero, quod virum hunc non omnes, sicut par est, cognoscunt: verum ita illum nonnulli ignorant, ut ne Epistolárum quidem eius númerum plane sciant. Hoc vero non imperítia facit: sed quod nolint beáti huius viri scripta in mánibus habére.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Notas mihi fecísti, Dómine, vias vitæ:
* Adimplébis me lætítia cum vultu tuo: delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
℣. Tu es qui restítues hereditátem meam mihi.
℟. Adimplébis me lætítia cum vultu tuo: delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Dios Padre todopoderoso tenga piedad y misericordia de nosotros. Amén.

Lectura 5
Sermón de San Juan Crisóstomo
Prefacio a las Epístolas de San Pablo.
Mientras escucho las Epístolas del bienaventurado Pablo, cada semana, en las festividades de los santos Mártires, me lleno de gozo al sonido de aquella espiritual trompeta, y me conmuevo, y ardiendo en santo ardor, reconozco aquella voz amiga, pareciéndome ver al Apóstol ante mí, como si le oyera disertando. Mas, me entristece el ver que tan gran hombre no es conocido como se merece. Algunos le ignoran,y ni tienen noticia del número de sus Epístolas. Esto proviene, no de su falta de inteligencia, sino de que no quieren tener asiduamente en sus manos los escritos de este esclarecido Apóstol.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Me has dado a conocer, Señor, los caminos de la vida:
* Con tu presencia me colmas de gozo; hay delicias sin fin en tu diestra.
℣. Tú eres quien me restituirá mi herencia.
℟. Con tu presencia me colmas de gozo; hay delicias sin fin en tu diestra.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.

Lectio 6
Neque enim nos, quæ scimus, si quid scimus, ab ingenii bonitáte atque acúmine scimus: sed quod erga hunc virum impense affecti, ab illíus lectióne numquam discédimus: síquidem qui amant, ii plus quam ceteri omnes eórum facta norunt, quos amant, ut qui de iis ipsis sint solliciti. Id quod beátus hic véluti osténdens, ad Philippenses ait: Sicut est mihi iustum, ut hoc de vobis ómnibus séntiam, eo quod hábeam vos in corde, et in vinculis meis, et in defensióne et confirmatióne Evangélii.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Díligam te, Dómine, virtus mea: Dóminus firmaméntum meum,
* Et refúgium meum.
℣. Liberátor meus, Deus meus, adiútor meus.
℟. Et refúgium meum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que Cristo nos conceda el gozo de la vida eterna. Amén.

Lectura 6
Si quien os habla, sabe algo, no lo debe a la excelencia de su talento, sino al afecto que por este gran hombre siente. Los que aman, conocen mejor que los demás las obras de sus autores predilectos, por la solicitud con que se ocupan de las mismas. San Pablo dice a los Filipenses,: “Es justo que yo piense así de todos vosotros, pues tengo impreso vuestro recuerdo en mi corazón, por ser vosotros todos, los que, sea en mis cadenas, sea en la defensa y confirmación del Evangelio, participáis de la misma gracia que yo”.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Te amo, Señor, que eres mi fortaleza: el Señor es mi fuerza,
* Y mi amparo.
℣. Mi Dios es mi libertador y mi sostén.
℟. Y mi amparo.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.

Lectio 7
Quaprópter si et vos quoque lectióni diligénter atténdere voluéritis, nihil áliud vobis erit requiréndum. Verax est enim Christi sermo dicéntis: Quǽrite, et inveniétis: pulsáte, et aperiétur vobis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Dómini est terra, et plenitúdo eius:
* Orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
℣. Ipse super mária fundávit eam, et super flúmina præparávit illam.
℟. Orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que Dios encienda en nuestros corazones el fuego de su amor. Amén.

Lectura 7
Por lo cual, si vosotros también queréis dedicaros diligentemente a su lectura, no tendréis que buscar otra cosa. Ya que es muy verdadera la palabra de Cristo, que dice: “Buscad y hallaréis; llamad y os abrirán". Muchos de vosotros, debiendo ocuparos en la educación de los hijos, el cuidado de la esposa y la sustentación de la familia, no podéis dedicaros del todo a esa ocupación. Procurad, al menos, aprovecharos de lo que han recogido los demás, poniendo tanto interés en escuchar nuestra palabra, cuanto lo tenéis en atesorar riquezas. Pues si bien es vergonzoso exigiros tan solo este interés, con todo es de desear que por lo menos tengáis éste.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Del Señor es la tierra, y cuanto hay en ella:
* El mundo y todos los que lo habitan.
℣. Porque Él la ha fundado sobre los mares y la afianzó sobre los ríos.
℟. El mundo y todos los que lo habitan.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. A cunctis vítiis et peccátis absólvat nos virtus sanctæ Trinitátis. Amen.

Lectio 8
Céterum, quandóquidem complúres ex iis, qui huc nobíscum convéniunt, et liberórum educatiónem, et uxóris curam, et famíliæ providéntiam suscepére, ob idque totos sese huic labóri dare non sústinent: at certe ipsi vos excitáte ad ea saltem capiénda, quæ álii collégerint; stúdii tantúmdem iis, quæ dicta fúerint, auscultándis, quantum pecúniis colligéndis impertiéntes. Nam etsi turpe sit, non nisi tantum stúdii a vobis exígere: optábile tamen erit, si tantum saltem tribuátis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Vias tuas, Dómine, demónstra mihi, et sémitas tuas édoce me: † dírige me in veritáte tua, et doce me,
* Quia tu es Deus salvátor meus, et te sustínui tota die.
℣. Delícta iuventútis meæ, et ignorántias meas, ne memíneris, Dómine.
℟. Quia tu es Deus salvátor meus, et te sustínui tota die.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quia tu es Deus salvátor meus, et te sustínui tota die.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición.

Lectura 8
Por lo cual, si vosotros también queréis dedicaros diligentemente a su lectura, no tendréis que buscar otra cosa. Ya que es muy verdadera la palabra de Cristo, que dice: “Buscad y hallaréis; llamad y os abrirán". Muchos de vosotros, debiendo ocuparos en la educación de los hijos, el cuidado de la esposa y la sustentación de la familia, no podéis dedicaros del todo a esa ocupación. Procurad, al menos, aprovecharos de lo que han recogido los demás, poniendo tanto interés en escuchar nuestra palabra, cuanto lo tenéis en atesorar riquezas. Pues si bien es vergonzoso exigiros tan solo este interés, con todo es de desear que por lo menos tengáis éste.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Shew, O Lord, thy ways to me, and teach me thy paths. Direct me in thy truth, and teach me;
* For thou art God my Saviour; and on thee have I waited all the day long.
℣. The sins of my youth and my ignorances do not remember, O Lord.
℟. For thou art God my Saviour; and on thee have I waited all the day long.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. For thou art God my Saviour; and on thee have I waited all the day long.
Nocturn III.
Ant. Allelúia, * allelúia, allelúia.
Canticum Isaiæ [13]
Isa 33:2-10
33:2 Dómine, miserére nostri, te enim exspectávimus; † esto bráchium nostrum in mane, * et salus nostra in témpore tribulatiónis.
33:3 A voce Angeli fugérunt pópuli, * et ab exaltatióne tua dispérsæ sunt gentes.
33:4 Et congregabúntur spólia vestra sicut collígitur bruchus, * velut cum fossæ plenæ fúerint de eo.
33:5 Magnificátus est Dóminus, quóniam habitávit in excélso; * implévit Sion iudício et iustítia.
33:6 Et erit fides in tempóribus tuis: † divítiæ salútis sapiéntia: * et sciéntia; timor Dómini ipse est thesáurus eius.
33:7 Ecce vidéntes clamábunt foris; * ángeli pacis amáre flebunt.
33:8 Dissipátæ sunt viæ, cessávit tránsiens per sémitam: † irrítum factum est pactum, * proiécit civitátes, non reputávit hómines.
33:9 Luxit et elánguit terra; * confúsus est Líbanus, et obsórduit.
33:9 Et factus est Saron sicut desértum, * et concússa est Basan, et Carmélus.
33:10 Nunc consúrgam, dicit Dóminus; * nunc exaltábor, nunc sublevábor.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nocturn III.
Ant. Aleluya, * aleluya, aleluya.
Canticum Isaiae [13]
Isa 33:2-10
33:2 O Lord, have mercy on us: for we have waited for thee: be thou our arm in the morning, and our salvation in the time of trouble.
33:3 At the voice of the angel the people fled, and at the lifting up thyself the nations are scattered.
33:4 And your spoils shall be gathered together as the locusts are gathered, as when the ditches are full of them.
33:5 The Lord is magnified, for he hath dwelt on high: he hath filled Sion with judgment and justice.
33:6 And there shall be faith in thy times: riches of salvation, wisdom and knowledge: the fear of the Lord is his treasure.
33:7 Behold they that see shall cry without, the angels of peace shall weep bitterly.
33:8 The ways are made desolate, no one passeth by the road, the covenant is made void, he hath rejected the cities, he hath not regarded the men.
33:9 The land hath mourned, and languished: Libanus is confounded and become foul, and Saron is become as a desert: and Basan and Carmel are shaken.
33:10 Now will I rise up, saith the Lord: now will I be exalted, now will I lift up myself.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Canticum eiusdem [14]
Isa 33:13-18
33:13 Audíte, qui longe estis, quæ fécerim; * et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam.
33:14 Contérriti sunt in Sion peccatóres; * possédit tremor hypócritas.
33:14 Quis póterit habitáre de vobis cum igne devoránte? * quis habitábit ex vobis cum ardóribus sempitérnis?
33:15 Qui ámbulat in iustítiis et lóquitur veritátem, † qui próicit avarítiam ex calúmnia, * et éxcutit manus suas ab omni múnere,
33:16 Qui obtúrat aures suas ne áudiat sánguinem, * et claudit óculos suos ne vídeat malum.
33:17 Iste in excélsis habitábit; † muniménta saxórum sublímitas eius: * panis ei datus est, aquæ eius fidéles sunt.
33:18 Regem in decóre suo vidébunt óculi eius, † cernent terram de longe. * Cor tuum meditábitur timórem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Canticum Isaiae [14]
Isa 33:13-18
33:13 Hear, you that are far off, what I have done, and you that are near know my strength.
33:14 The sinners in Sion are afraid, trembling hath seized upon the hypocrites. Which of you can dwell with devouring fire? which of you shall dwell with everlasting burnings?
33:15 He that walketh in justices, and speaketh truth, that casteth away avarice by oppression, and shaketh his hands from all bribes, that stoppeth his ears lest he hear blood, and shutteth his eyes that he may see no evil.
33:16 He shall dwell on high, the fortifications of rocks shall be his highness: bread is given him, his waters are sure.
33:17 His eyes shall see the king in his beauty, they shall see the land far off.
33:18 Thy heart shall meditate fear: where is the learned? where is he that pondereth the words of the law? where is the teacher of little ones?
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Canticum Ecclesiasticæ [15]
Eccli 36:14-19
36:14 Miserére plebi tuæ, super quam invocátum est nomen tuum: * et Israël quem coæquásti primogénito tuo.
36:15 Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ, Ierúsalem, * civitáti requiéi tuæ.
36:16 Reple Sion inenarrabílibus verbis tuis, * et glória tua pópulum tuum.
36:17 Da testimónium his qui ab inítio creatúræ tuæ sunt, * et súscita prædicatiónes quas locúti sunt in nómine tuo prophétæ prióres.
36:18 Da mercédem sustinéntibus te, * ut prophétæ tui fidéles inveniántur:
36:18 Et exáudi oratiónes servórum tuórum, secúndum benedictiónem Aaron de pópulo tuo: * et dírige nos in viam iustítiæ.
36:19 Et sciant omnes qui hábitant terram, * quia tu es Deus conspéctor sæculórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
Canticum Ecclesiasticae [15]
Eccli 36:14-19
36:14 Have mercy on thy people, upon whom thy name is invoked: and upon Israel, whom thou hast raised up to be thy firstborn.
36:15 Have mercy on Jerusalem, the city which thou hast sanctified, the city of thy rest.
36:16 Fill Sion with thy unspeakable words, and thy people with thy glory.
36:17 Give testimony to them that are thy creatures from the beginning, and raise up the prophecies which the former prophets spoke in thy name.
36:18 Reward them that patiently wait for thee, that thy prophets may be found faithful: and hear the prayers of thy servants,
36:19 According to the blessing of Aaron over thy people, and direct us into the way of justice, and let all know that dwell upon the earth, that thou art God the beholder of all ages.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Aleluya, aleluya, aleluya.
℣. Exaltáre Dómine in virtúte tua.
℟. Cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Saldrá el Señor de su santa morada.
℟. Vendrá para salvar a su pueblo.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. El Señor omnipotente y misericordioso desate las cadenas de nuestros pecados. Amén.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 9
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Ioannes 2:1-11
In illo témpore: Núptiæ factæ sunt in Cana Galilǽæ, et erat mater Iesu ibi. Vocátus est autem et Iesus, et discípuli eius ad núptias. Et réliqua.

Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Tract. 9 in Ioannem, post initium
Quod Dóminus invitátus venit ad núptias, étiam excépta mýstica significatióne, confirmáre vóluit, quod ipse fecit núptias. Futúri enim erant, de quibus dixit Apóstolus, prohibéntes núbere, et dicéntes quod malum essent núptiæ, et quod diábolus eas fecísset: cum idem Dóminus dicat in Evangélio interrogátus, utrum líceat hómini dimíttere uxórem suam ex quálibet causa, non licére, excépta causa fornicatiónis. In qua responsióne, si meminístis, hoc ait: Quod Deus coniúnxit, homo non séparet.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Ad te, Dómine, levávi ánimam meam:
* Deus meus, in te confído, non erubéscam.
℣. Custódi ánimam meam, et éripe me.
℟. Deus meus, in te confído, non erubéscam.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que la lectura del Evangelio nos salve y nos proteja. Amén.

Lectura 9
Lección del Santo Evangelio según San Juan
Jn 2:1-11
En aquel tiempo: Se celebraron unas bodas en Caná de Galilea, donde se hallaba la Madre de Jesús. Fue también convidado a las bodas Jesús con sus discípulos. Y lo que sigue.

Homilía de San Agustín, Obispo.
Tratado 9 sobre San Juan, después del principio.
El Señor convidado a una boda, aparte de toda significación mística, quiso confirmar que Él instituyó las bodas. Algunos, de quienes habla el Apóstol, decían que era cosa mala el casarse, y que el diablo lo había inventado, siendo así que el mismo Señor dice en el Evangelio (preguntado si era lícito al hombre despedir a su esposa, por cualquier causa) que esto no es lícito, excepto por causa de fornicación. En cuya respuesta, podéis recordar que dice: “Lo que Dios ha juntado, no lo separe el hombre".
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. A ti, oh Señor, elevo mi alma:
* Dios mío, en ti confío, no quede por ello avergonzado.
℣. Guarda mi alma y líbrame.
℟. Dios mío, en ti confío, no quede por ello avergonzado.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.

Lectio 10
Et qui bene erudíti sunt in fide catholica novérunt, quod Deus fécerit nuptias: et sicut coniúnctio a Deo, ita divortium a diabolo sit. Sed proptérea in causa fornicatiónis licet uxórem dimíttere: quia ipsa esse uxor prior nóluit, quæ fidem coniugalem maríto non servávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Afflícti pro peccátis nostris, quotídie cum lácrimis, expectémus finem nostrum; † dolor cordis nostri ascéndat ad te, Dómine,
* Ut éruas nos a malis, quæ innovántur in nobis.
℣. Dómine, Deus Israël, exáudi preces nostras, † áuribus pércipe dolórem cordis nostri.
℟. Ut éruas nos a malis, quæ innovántur in nobis.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que nos bendiga Aquél que vive y reina sin fin. Amén.

Lectura 10
Los bien instruidos en la fe católica, saben que Dios instituyó las bodas. La unión es obra de Dios, y el divorcio, del diablo. Pero, en caso de fornicación, es lícito despedir a la consorte, por ser la primera en no querer ser esposa, no guardando la fidelidad conyugal al marido. Las mismas que consagran su virginidad a Dios, aunque tengan un grado mayor de honor y de santidad en la Iglesia, no carecen de bodas, ya que tienen participación con toda la Iglesia, en aquellas bodas en que Cristo es el Esposo.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. You have afflicted us for our sins, every day we expect our end with tears; let the sorrows of our heart come before you O Lord
* That you may deliver us from the evils that have come upon us
℣. O Lord God of Israel, hear our prayers, hearken unto the sorrows of our heart
℟. That you may deliver us from the ills that are come upon us
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.

Lectio 11
Nec illæ, quæ virginitátem Deo vovent, quamquam ampliórem gradum honoris et sanctitátis in Ecclésia teneant, sine nuptiis sunt: nam et ipsæ pertinent ad nuptias cum tota Ecclésia, in quibus nuptiis sponsus est Christus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Peccáta mea Dómine sicut sagíttæ infíxa sunt in me, † sed ántequam vúlnera génerent in me
* Sana me Dómine medicaménto pœniténtiæ, Deus.
℣. Quóniam iniquitátem meam cognósco, † et delíctum meum contra me est semper, qui tibi soli peccávi.
℟. Sana me Dómine medicaménto pœniténtiæ, Deus.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que la ayuda de Dios nos acompañe siempre. Amén.

Lectura 11
Los bien instruidos en la fe católica, saben que Dios instituyó las bodas. La unión es obra de Dios, y el divorcio, del diablo. Pero, en caso de fornicación, es lícito despedir a la consorte, por ser la primera en no querer ser esposa, no guardando la fidelidad conyugal al marido. Las mismas que consagran su virginidad a Dios, aunque tengan un grado mayor de honor y de santidad en la Iglesia, no carecen de bodas, ya que tienen participación con toda la Iglesia, en aquellas bodas en que Cristo es el Esposo.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. My sins, O Lord, are fixed in me, like arrows, but before they caused wounds in me,
* Heal me, O God, with the medicine of repentance.
℣. For I know my iniquity, * and my sin is always before me.
℟. Heal me, O God, with the medicine of repentance.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 12
Ac per hoc ergo Dóminus invitátus venit ad nuptias, ut coniugális cástitas firmarétur, et ostenderétur sacraméntum nuptiárum: quia et illárum nuptiárum sponsus personam Dómini figurábat cui dictum est: Servásti vinum bonum usque adhuc. Bonum enim vinum Christus servávit usque adhuc, id est, Evangélium suum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Duo Séraphim clamábant alter ad álterum:
* Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth: * Plena est omnis terra glória eius.
℣. Tres sunt qui testimónium dant in cælo: Pater, Verbum, et Spíritus Sanctus: et hi tres unum sunt.
℟. Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Plena est omnis terra glória eius.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que el Rey de los ángeles nos agregue a los ciudadanos del cielo. Amén.

Lectura 12
El Señor asistió a las bodas para confirmar la castidad conyugal, y para revelarnos la significación misteriosa de aquellas bodas; en ellas Jesucristo figuraba al esposo, a quien se dijo: “Has reservado el buen vino para lo último”. En efecto, Jesucristo ha reservado para estos últimos tiempos el buen vino, es decir, su Evangelio.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Dos Serafines clamaban el uno al otro:
* Santo, Santo, Santo es el Señor Dios de las virtudes: * Llena está toda la tierra de su gloria,
℣. Tres son los que dan testimonio en el cielo: el Padre, el Verbo, y el Espíritu Santo, y estos tres son una sola cosa.
℟. Santo, Santo, Santo es el Señor Dios de las virtudes.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Llena está toda la tierra de su gloria.

Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.

Te Deum
A ti, oh Dios, alabamos: * a ti, oh Señor, te confesamos.
A ti, Padre Eterno, * reconoce y venera toda la tierra;
A ti todos los Ángeles, * a ti los cielos y todas las Potestades;
A ti los Querubines y Serafines, * claman sin cesar:
Reverencia Santo, Santo, Santo * el Señor Dios de los ejércitos.
Llenos están los cielos y la tierra * de la Majestad de tu gloria.
A ti el glorioso coro * de los Apóstoles,
A ti la venerable muchedumbre * de los Profetas,
A ti alaba el numeroso ejército * de los Mártires.
A ti la Iglesia santa * confiesa por toda la redondez de la tierra:
Por Padre * de inmensa majestad;
Y que debe ser adorado * tu verdadero y único Hijo;
Y también el Espíritu Santo * consolador.
Tú, oh Cristo, * eres Rey de la gloria.
Tú, el Hijo sempiterno * del Padre.
Reverencia Tú, para rescatarnos * te hiciste hombre, y no tuviste a menos encerrarte en el seno de una Virgen.
Tú, destruido el imperio de la muerte, * abriste a los fieles el reino de los cielos.
Tú estás sentado a la diestra de Dios, * en la gloria del Padre.
Y de allí creemos * que vendrás a juzgarnos.
El siguiente verso se dice de rodillas.
Por esto te suplicamos socorras a tus siervos, * a quienes con tu sangre preciosa redimiste.
Haz que en la eterna gloria * seamos del número de tus santos.
Salva, Señor, a tu pueblo, * y bendice a tu herencia.
Y gobiérnalos, * y ensálzalos para siempre.
Todos los días * te bendecimos.
Reverencia, como es costumbre Y alabamos tu nombre en los siglos, * y en los siglos de los siglos.
Dígnate, Señor, conservarnos * sin pecado en este día.
Ten, Señor, piedad de nosotros; * sí, ten de nosotros piedad.
Descienda, Señor, tu misericordia sobre nosotros, * pues pusimos en ti nuestra esperanza.
En ti, Señor, esperaré: * nunca seré confundido.
Sequéntia +︎ sancti Evangélii secúndum Ioánnem.
Ioann 2:1-11
℟. Glória tibi, Dómine.
In illo témpore: Núptiæ factæ sunt in Cana Galilǽæ: et erat Mater Iesu ibi. Vocátus est autem et Iesus, et discípuli eius ad núptias. Et deficiénte vino, dicit Mater Iesu ad eum: Vinum non habent. Et dicit ei Iesus: Quid mihi et tibi est, mulier? nondum venit hora mea. Dicit Mater eius minístris: Quodcúmque díxerit vobis, fácite. Erant autem ibi lapídeæ hýdriæ sex pósitæ secúndum purificatiónem Iudæórum, capiéntes síngulæ metrétas binas vel ternas. Dicit eis Iesus: Implete hýdrias aqua. Et implevérunt eas usque ad summum. Et dicit eis Iesus: Hauríte nunc, et ferte architriclíno. Et tulérunt. Ut autem gustávit architriclínus aquam vinum fáctam, et non sciébat unde esset, minístri autem sciébant, qui háuserant aquam: vocat sponsum architriclínus, et dicit ei: Omnis homo primum bonum vinum ponit: et cum inebriáti fúerint, tunc id, quod detérius est. Tu autem servásti bonum vinum usque adhuc. Hoc fecit inítium signórum Iesus in Cana Galilǽæ: et manifestávit glóriam suam, et credidérunt in eum discípuli eius.
℟. Amen

Te decet laus, te decet hymnus: tibi glória Deo Patri, et Fílio, cum Spíritu Sancto in sǽcula sæculórum. Amen.
Continuación +︎ del Santo Evangelio según san Juan
Jn 2:1-11
℟. Glory be to you, O Lord.
En aquel tiempo, había una boda en Caná de Galilea, y la madre de Jesús estaba allí. Jesús y sus discípulos estaban también invitados a la boda. Faltó el vino, y la madre de Jesús le dice: «No tienen vino». Jesús le dice: «Mujer, ¿qué tengo yo que ver contigo? Todavía no ha llegado mi hora». Su madre dice a los sirvientes: «Haced lo que él os diga». Había allí colocadas seis tinajas de piedra, para las purificaciones de los judíos, de unos cien litros cada una. Jesús les dice: «Llenad las tinajas de agua». Y las llenaron hasta arriba. Entonces les dice: «Sacad ahora y llevadlo al mayordomo». Ellos se lo llevaron. El mayordomo probó el agua convertida en vino sin saber de dónde venía (los sirvientes sí lo sabían, pues habían sacado el agua), y entonces llama al esposo y le dice: «Todo el mundo pone primero el vino bueno y, cuando ya están bebidos, el peor; tú, en cambio, has guardado el vino bueno hasta ahora». Este fue el primero de los signos que Jesús realizó en Caná de Galilea; así manifestó su gloria y sus discípulos creyeron en él.
℟. Amen

A ti se te debe la alabanza, a ti el himno y la gloria, Dios Padre, Hijo y Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus, qui cæléstia simul et terréna moderáris: supplicatiónes pópuli tui cleménter exáudi; et pacem tuam nostris concéde tempóribus.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Oración {del Propio del Tiempo}
Oremos.
Dios todopoderoso y eterno, que gobiernas a un tiempo el cielo y la tierra, escucha paternalmente las súplicas de tu pueblo y concede en nuestro tiempo la paz a los hombres.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.

El resto se omite, salvo que Laúdes se haga aparte.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help